Hepimiz tutucuyuz, hepimiz statükocu. En ufak, en önemsiz gibi görünen konular da bile tutucu kişiliğimiz hemen ortaya çıkıveriyor.

Arkadaş ne günlerden geçiyoruz, her yerde bir yozluk, vandallık, soysuzluk almış başını gidiyor.

Kapitalizm Soğuk Savaş sonrası yeni vaatlerle gelmesine karşın bugün sosyal medya üzerinden yeni duvarlar yükseliyor.

Gençlere ne oluyor? Dijital bilgilerinin bu kadar zayıf olmasını aklım almıyor."

Epictetos kalbin konumu için ne güzel demiş: "Kalbimiz neredeyse, hayatımızın engeli de oradadır."

Varacağımız yer eninde sonunda buydu. Ama bunlara takılmanın bir yararı yok. Olan oldu artık, bundan sonra devam etmeli, toparlanmalıyız.

Dünya tarihi değişimin tarihidir. İçinde bulunduğumuz zamanlar yeni bir paradigma, değişimin zamanıdır.

Değişim sadece siyasetçilerde, bürokratlarda olmuyor. Konularda, davranış biçimlerinde, anlayışlarda, algılamada. Her şey değişiyor.

Değişemiyoruz. Yaşadığımız çağın gerekliliklerine uyum sağlamakta zorlanıyor hatta tutucu bir tavır sergiliyoruz.

Türkiye, Osmanlı'dan bu yana son yüzelli yılda hızla ilerleyen çağdaş dünyayı kaçırmakta ısrar ediyor.