Çocuk Algısı

Çocuk, her dönem üzerinde durulan, kafa yorulan bireyler olarak karşımıza çıkmıyor. Antik dönemde “minik yurttaşlar”, Ortaçağ’da babanın köleleri, 16 ve 17’nci yüzyılda “yetişkinlerin minyatürleri” olarak görüldüler.

Yazar: Özge Doğar

---

Bu düşünceler üretim biçimlerinin değişmesi ve Rönesans hareketiyle değişiklik gösterdi. Çocuklar artık masum varlıklardı ve üzerlerinde düşünülmesi gerekiyordu.

John Locke, J.J. Rousseau gibi aydınlanmacı filozofların çalışmalarıyla barışçıl ve iyi bir toplum olmak istiyorsak çocukların iyi yetiştirilmesi, kendilerini ifade edebilmeleri, öz saygısı yüksek ve kendi kararlarını verebilen bireyler olarak yetiştirilmeleri şarttı.

Zamanla çocuklara yönelik ilgi arttı, uzmanlaşmalar doğdu. Daha önce babasının gölgesinde olan çocuk bu gölgeden çıktı ve disiplinler doğdu. Sağlıkta, eğitimde çocuklara yönelik alanlar açıldı. Annelik kavramı önemsendi.

Videoyu İzle

Konuyla ilgili olarak "Evlatlık Evlattır Gerisi Yalandır" başlığıyla Zoomya.TV'de yayınlanmış bulunan içeriği izlemek isterseniz lütfen bu linki onaylayınız.

---

18 ve 19’ncı yüzyılda bireysel anlamda da değerli olduğu fikri burjuva ailelerde önem kazandı. Daha sonraki zamanlarda alt sınıflara da bu anlayış yayıldı.

Ekonominin tarımdan sanayiye geçmesi, kentleşme, iş hayatı, çocuk ölümlerinin azalması, yabancılaşma derken 20’nci yüzyılda çocuk ailenin psikolojik ihtiyaçlarını, mutluluk ve sevgi beklentisini karşılan bir unsur olarak görüldü.

Çocuk yetiştirmek her dönemde sevgi barındırsa da günümüzde artık zorunluluk olarak görülmektedir. Sevgi gören çocuk topluma uyumlu, saygılı olur düşüncesi ağırlık basmıştır.

Tüm bunlar konuşulup değerlendirilirken diğer taraftan istismar ve şiddetin gölgesinde büyüyen çocukların olması üstelik bu oranların gün geçtikçe artması geniş çaplı bir politikanın ve her alanda buna ait düşünülmesi gereken bir sorun olarak ele alınması gerekliliğini karşımıza çıkartıyor.

Güzel günleri büyüteceğimiz yarınlara.